Гістарычныя асобы. Аляксандр II – расійскі імператар (1855–1881 гг.)Аляксандр II – расійскі імператар (1855–1881 гг.). З яго імем звязаны шматлікія рэформы, якія стварылі ўмовы для капіталістычнага развіцця краіны. Палітычны курс характарызуецца непаслядоўнасцю. Каліноўскі К. В. – беларускі рэвалюцыянер-дэмакрат, мысліцель, публіцыст. Кіраўнік паўстання 1863–1864 гг. на Беларусі і ў Літве. Аўтар твора рэвалюцыйнай публіцыстыкі «Пісьмы з-пад шыбеніцы», адзін з выдаўцоў газеты «Мужыцкая праўда». Касцюшка Т. – палітычны і ваенны дзеяч Рэчы Паспалітай, кіраў-нік нацыянальна-вызваленчага паўстання 1794 г., удзельнік вайны за незалежнасць ЗША, нацыянальны герой Беларусі, Польшчы і ЗША, ганаровы грамадзянін Францыі.У ЗША імя Т. Касцюшкі носіць адзін з акругаў штата Індыяна, горад у штаце Місісіпі і востраў у штаце Аляс-ка. Імя Т. Касцюшкі носіць найвышэйшая гара Аўстраліі. Кауфман К., Баранаў Э., Патапаў А., Альбедзінскі П., Тот-лебен Э., Каханаў І. – віленскія генерал-губернатары ў 1865–1893 гг., паслухмяныя праваднікі ўрадавай палітыкі. Вядома іранічная характарыстыка іх дзейнасці. Кауфман – шмат гаварыў і шмат рабіў. Баранаў – мала гаварыў і мала рабіў. Альбедзінскі – нічога не гаварыў і нічога не рабіў. Патапаў – адно гаварыў, а другое рабіў. Тотлебен – ведаў, што нічога не гаварыў і нічога не рабіў. Каханаў – не ведаў, што гаварыў і што рабіў. Кацярына II Вялікая – імператрыца ўсерасійская (1762–1796 гг.). Перыяд яе праўлення часта лічаць «залатым векам» Расійскай імперыі. Кацярына з’яўляецца лідарам сярод усіх расійскіх імператараў па пра-цягласці жыцця і тэрміну кіравання. Каяловіч М. В. – гіcторык, этнограф, прафесар Пецярбурскай духоўнай акадэміі. Адзін з ідэолагаў «заходнерусізму». Аўтар работ па палітычнай і царкоўнай гісторыі Беларусі. Назімаў У. І. – віленскі генерал-губернатар у 1855–1863 гг. Аказваў дапамогу Аляксандру II пры правядзенні адмены прыгоннага права, быў ініцыятарам падачы дваранствам заходніх губерняў адрасоў імператару з пажаданнем вызвалення прыгонных сялян. Сямашка І. – царкоўны дзеяч, з 1829 г. – уніяцкі епіскап у Мсціслаўлі. Пад яго кіраўніцтвам адбылося аб’яднанне ўніяцкай царквы Расіі з праваслаўнай. Пад час паўстання 1863–1864 гг. падтрымліваў віленскага генерал-губернатара М. Н. Мураўёва.
|
