Xurma ağacının gövdəsini silkələ, üstünə yetişmiş xurmalar düşəcək”.Əlbəttə ki, Məryəmin istəyi onun qorxusunun və keçirdiyi həyəcanının nəticəsi idi, lakin bu istəyin gerçəkləşməsi Məryəmə nə xeyir, nə də fayda verə bilərdi. Əksinə, xeyir və fayda ondan ötrü öncədən müəyyən edilmiş qədərlə bağlı idi. Buna görə Cəbrail (ə) qərara almışdı ki, onu qorxudan xilas edib sakitləşdirsin və buna görə o (ə), ona aşağıdan müraciət etmişdi. Yəqin ki, bu zaman o (ə) Məryəmdən daha aşağı bir yerdə dayanmışmış. O (ə) ona tapşırır ki, həyəcan keçirməsin və narahat olmasın və Məryəmə bildirir ki, olduğu yerin aşağısında bulaq axır ki, ondan içib yanğısını söndürə bilər. O (ə) həmçinin ona xurma ağacını silkələyib üstünə töküləcək təzə, dadlı və faydalı xurmalardan götürüb yeməyi tapşırır.
ﭑ ﭒ ﭓ ﭔﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜ ﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ ﭢ ﭣ ﭤ; Ye, iç və fərəhlən! Adamlardan kimisə görsən, de: “Mən Rəhmana susmaq orucu tutmağı vəd etmişəm və bu gün insanlarla danışmayacağam”. Xurmalardan ye, bulaq suyundan iç və İsanın dünyaya gəlməsinə sevin. Bu ayə ona dəlalət edir ki, Məryəm uşaq doğularkən ağrılardan xilas edilmişdi və yemək-içmək tapmışdı. Lakin o hələ bilmirdi ki, insanlar buna necə yanaşacaqlar və buna görə də mələk ona tapşırır ki, insanlarla rastlaşanda onlara işarə ilə başa salsın ki, o, susmaq andı içmişdir. O (ə), Məryəmə adamlarla danışmağı qadağan etmişdi ki, onu onların söz və danışıqlarından xilas etsin. Susmaq vədi o zaman ibadət ayinlərindən biri idi və Məryəmin qəbilədaşları bunu bilirdilər. Allah ona insanlar qarşısında özünə haqq qazandırmağı əmr etməmişdi, çünki onlar onsuz da onun sözlərinə inanmayacaqdılar. Onun vəziyyətində özünə hər hansı bir formada bəraət qazandırmağa çalışmaq mənasız olacaqdı. Amma bu bəraət sözlərini beşikdə olan körpə dil açıb söyləsəydi, bu onun məsumluğunun ən böyük dəlili olardı. Əgər ərə getməmiş bir qadın insanlara bir uşaq gətirib desə ki, onun atası yoxdur, onda insanlar ona, qadının sözlərinin doğruluğunu təsdiq edən bir neçə şahidi olsa belə, inanmazlar. Buna görə, Məryəmin günahsız olmasının dəlili ecazkar bir möcüzə olmalı idi ki, o da, öz növbəsində, qadının körpəsinin möcüzəvi doğulmasından az əhəmiyyət kəsb etməməliydi. Belə bir möcüzə, İsanın (ə) hələ körpə çağında dil açıb danışması oldu.
ﭥ ﭦ ﭧ ﭨﭩ ﭪ ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ ﭴ ﭵ ﭶ ﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ ﭼ;
O, uşağı qucağında qohumlarının yanına gəldi. Onlar dedilər: “Ey Məryəm! Sən görünməmiş bir xəta etmişsən”.
|
