Biz ona İshaqı, bir də Yaqubu bağışladıq və onların hamısını mömin etdik”.

İbrahim (ə) xalqından ayrıldıqdan sonra Fövqəluca Allah ona (ə) İshaq adında oğul və Yaqub adında nəvə bəxş etdi. Maraqlıdır ki, övladları onun (ə) yaşı ötmüş qoca vaxtında dünyaya gəlmiş­dilər, zövcəsi isə qısır hesab olunurdu. Buna baxmayaraq, mələklər onun yaxın vaxtlarda İshaq adlı bir oğlu olacağı haqqında müjdə gətirmişdilər. Sonradan İshaqın Yaqub adlı bir oğlu doğuldu ki, onu İsrail çağırırdılar. O, böyük bir xalqın əcdadı oldu. İbrahimin (ə) digər oğlu İsmayıl idi və o da böyük ərəb xalqının əcdadı oldu. Məhz bu xalq bütün insanların ağasını – Muhəmməd Peyğəmbəri (ona Allahın salavatı və salamı olsun!) dünyaya gətirdi.

 

ﭑ ﭒ ﭓ ﭔ ﭕ ﭖ ﭗ ﭘ ﭙ ﭚ ﭛ ﭜﭝ ﭞ ﭟ ﭠ ﭡ;

Biz əmrimizlə onları doğru yol göstərən öndərlər etdik. Onlara xeyirxah işlər görməyi, namaz qılmağı, zəkat verməyi vəhy etdik. Onlar təkcə Bizə ibadət edirdilər”.

 

İbrahim (ə), İshaq (ə), Yaqub (ə) – hamısı əməlisaleh mö­min­lər idilər, çünki onlar Allah qarşısında və Onun qulları qarşısında öz vəzifələrini yerinə yetirərdilər. Onların möminli­yinin təzahürü – Allahın onları öz qəbilələrinə rəhbər təyin etməsində özünü göstərirdi. Onlar Onun iradəsinə uyğun olaraq insanları doğru yola yönəldirdilər. Əgər Allah insanı ən böyük neməti ilə mükafatlandırmaq istəyirsə, O, onu, möminləri öz ardınca doğru yolla aparan rəhbər təyin edir. Buna nail olmaq isə təkcə səbirli olmaq və Allahın ayələrinə qətiyyətlə iman gətirmək sayəsində mümkündür.

Fövqəluca xüsusilə vurğulayır ki, onlar insanları Onun hökmü əsasında yönəldirdilər. Bu o deməkdir ki, onlar yalnız Allahın dinini təbliğ edirdilər, öz istəklərinə uyğun hərəkət etmirdilər. Onlar Allahın iradəsinə uyğun davranır, insanları Onun dininə dəvət edir və Onun lütfkarlığını qazanmağa can atırdılar.

İnsan Allahın iradəsini təbliğ etmədikcə, onu mömin rəhbər və ya təqlid edilə bilən örnək adlandırmaq olmaz. Belə insanlar nəinki özləri xeyirxahlıq edir, həm də ətraflarındakıları da buna dəvət edirlər. Bu, insan onları yerinə yetirərkən Allah qarşısında və Onun məxluqları qarşısında öz vəzifələrini icra etmiş sayıldığı tamamilə bütün saleh əməllərə aiddir. Fövqəluca Allah bu xeyirxah əməllərdən namazı və zəkatı xüsusilə fərqləndirir ki, bu xüsusinin ümumiyə daxil edilməsi nümunəsidir. Bu bir daha həmin iki ibadət ayininin vacibliyini təsdiq edir. Bu ayinləri layiqincə yerinə yetirən hər kəs, Allahın dininə qüsursuz etiqad edir. Amma bu ayinləri yerinə yetirərkən xətaya, diqqətsizliyə yol verən hər kəs, digər dini hökmlərin icrasında daha çox etinasızlıq göstərir. Bundan başqa, namaz insanın Allah qarşısında öz vəzifəsini icra etməsinin ən gözəl əməlidir, zəkat isə, insanın onun vasitəslə məxluqlara etdiyi xeyirxahlığının ən gözəl əməlidir.

Fövqəluca həmçinin qeyd edir ki, onlar heç vaxt qəlbən, dillə və vücudla Allaha ibadət etməyə fasilə vermirlər. Onlar öz vaxt­larının böyük hissəsini ibadətdə keçirirdilər və bunun sayəsində də Allaha ibadət onların ayrılmaz məziyyətinə çevril­mişdi. Həqiqətən də, Allahın öz məxluqlarına yerinə yetirməyi buyurduğu və onları onun xatirinə yaratdığı şey – onların vəsfi olmuşdur.

 

 

ﭢ ﭣ ﭤ ﭥ ﭦ ﭧ ﭨ ﭩ ﭪ ﭫ ﭬﭭ ﭮ ﭯ ﭰ ﭱ ﭲ ﭳ;

 

Biz Luta da hikmət və elm əta etdik və onu, əhalisi yaramaz əməllərə qurşanmış məmləkətdən xilas etdik. Həqiqətən, onlar cinayətkar və mürtəd idilər”.

Allah Öz elçisi Lutu (ə) din sahəsində dərin biliklərə malik olduğuna və insanları ədalətlə mühakimə etdiyinə görə tərifləyir. Allah onu (ə) öz qəbiləsi arasında haqqı təbliğ etmək, onları tək olan Allaha çağırmaq və etdikləri iyrənc günahdan əl götürtmək üçün göndərmişdi. O (ə) qəbilədaşlarını iman gətirməyə uzun müddət idi ki, çağırırdı, lakin onlar onun (ə) çağırışından imtina edirdilər. Belə olduqda, Allah onların məskənini alt-üst etdi və ilkindən tutmuş sonuncusuna qədər bütün kafirləri məhv etdi. Həqiqətən, onlar günahkar və mürtəd idilər. Onlar haqqın carçısını (ə) rədd etmişdilər və onu (ə) şəhərdən qovacaqları ilə hədələyir­dilər. Lakin Allah Lut peyğəmbəri (ə) onun ailəsi ilə birlikdə xilas etdi və onlara gecənin qaranlıq pərdəsi altında şəhəri tərk etməyi və ondan mümkün qədər uzaqlaşmağı əmr etdi. Onlar bu hökmü yerinə yetirdilər və xilas oldular və bu, Rəbbin onlara göstərdiyi böyük mərhəmət idi.

 

ﭴ ﭵ ﭶﭷ ﭸ ﭹ ﭺ ﭻ;