Тестер және есептер 2 страница

4) нәрестенің ауыз қуысындағы патогенді микрофлора;

5) ауа – тамшы арқылы түсетін инфекция.

 

13. Маститтің дамуына ықпал ететін факторлар:

1) қосалқы аурулар;

2) босану кезіндегі асқынулар;

3) босанғаннан кейінгі асқынулар;

4) омырауда сүттің аз болуы.

 

14. Инфильтративті маститтің клиникалық көріністері:

1) сүт безінің үлкеюі;

2) шекарасы айқын емес инфильтраттың түзілуі;

3) омырауда беті тегіс емес, шекарасы анық түзілістің анықталуы,

4) дене қызуының жоғарылауы;

5) интоксикация белгілері.

 

15. Гангренозды маститтің клиникалық көріністері:

1) омыраудың үлкеюі;

2) ісінген тері бетінде қанды- сарысулы көпіршіктердің түзілуі;

3) қабынған терінің некроздануы;

4) қабынған омырау терісі өзгеріссіз;

5) лейкоцитоздың жоғары болуы.

 

16. Лактостаздың еміне кіреді:

1) қалған сүтті сауып тастау;

2) омыраудың қатайған жерлерін қатты басып сүтті сауып алу;

3) баланы емізуді тоқтату;

4) анаға сұйықтық ішуді азайту;

5) омырауды көтеріңкі ұстау.

 

17. Серозды және инфильтртивті маститте қолданады:

1) сүтті үнемі сауып тастау;

2) антибиотиктер;

3) дезинтоксикалық терапияны;

4) ультражоғары жиілікті, ультракүлгін сәулесін қолдану (УВЧ, УФО);

5) оталау.

 

18. Іріңді маститтің оперативті еміне кіреді:

1) іріңдікті тіліп ашып, іріңді эвакуациялау;

2) өліеттерді кесіп алып тастау;

3) айналасындағы қабынған тіндерді кесіп алып тастау;

4) іріңді жараны тазарту;

5) дренаж арқылы үздіксіз жуу.

 

19. Омырау ұшы жарылғанда қолданады:

1) левомиколь майын;

2) бриллиант көгін;

3) 40-50% этил спиртін;

4) лазеротерапия;

5) синтомицин майын.

 

20. Мастит дамығанда лактацияны тежеуге көрсеткіштер:

1) омырау сүтінің стерилды болмауы;

2) қабыну омыраудың екі квадрантын зақымдаса;

3) антибиотиктерді параэнтералды қолданғанда;

4) созылмалы іріңді процесте;

5) флегмонозды және гангренозды маститте, омыраудың екі квадранттан көп бөліктері өліеттенгенде;

 

21. Созылмалы маститте жасалатын операция көлемі:

1) тек іріңді қуысты тіліп ашу;

2) омыраудың инфильтрацияланған жерлерін толық кесіп алып тастау;

 

22. Лактацияны азайтатын дәрілер:

1) бромокриптин;

2) парлодел;

3) эстрадиол және тестостерон;

4) диуретиктер;

5) антибиотиктер.

 

23. Лактациялық маститтің негізгі қоздырғышы:

1) стафилокок;

2) стрептококк;

3) көкірің таяқшасы;

4) ішек таяқшасы.

 

24. Лактациялық маститте операция жасау үшін қолданатын жансыздандырудың тиімді түрлері:

1) көктамыр ішілік наркоз;

2) эндотрахеялды наркоз;

3) 2% лидокаин ерітіндісімен жергілікті инфильтрациялық анестезия;

4) ретромаммарлы блокада.

 

25. Созылмалы маститке операция кезінде міндетті түрде жасалады:

1) регионарлы лимфа бездерін алып тастау;

2) сүт безі тіндерінен биопсия алып, гистологиялық зерттеу;

3) іріңдікті тіліп ашқаннан кейін жараны тігу.

 

Панариций

 

1. Тері панарицийінде іріңді сұйықтықтың түзілетін жері:

1) эпидермис пен дерма арасында;

2) дерма ішінде;

3) тері астында.

 

2. Клюшка тәрізді тілік жасалатын панариций түрі:

1) пандактилитте;

2) тырнақ фалангасының терасты панарицийінде;

3) ортанғы және негізгі саусақ фалангілерінің панарицийінде;

4) параонихияда;

5) сіңір панарицийінде.

 

3. Саусақ ісініп жуандаған, жартылай бүгілген, саусақты жазу әрекетінде қатты ауырады, сіздің диагнозыңыз:

1) пандактилит;

2) буын панарицийі;

3) сіңір панарицийі;

4) сүйек панарицийі;

5) теріасты панарицийі.

 

4. Тырнақ айналасындағы тіндер ісінген, көтерілген. Бұл көрініс тән:

1) тырнақасты панарицийіне;

2) буын панарицийіне;

3) сүйек панарицийіне;

4) сіңір панарицийіне;

5) паронихияға.

 

5. Саусақ қатты ісінген, терісі көкшіл-қызғылт түсті, жыланкөздерден аздап сұйықтық бөлінеді, грануляциялары әлсіз, өсуі баяу. Бұл көрініс тән:

1) теріасты панарицийіне;

2) сіңір панарицийіне;

3) сүйек панарицийіне;

4) буын панарицийіне;

5) пандактилитке.

 

6. Панарицийдің беткейлі түрлері:

1) сіңір панарицийі;

2) тері панарицийі;

3) теріасты панарицийі;

4) тырнақ айналасының панарицийі (параонихия);

5) тырнақасты панарицийі;

 

7. Панарицийдің терең түрлері:

1) сүйек панарицийі;

2) буын панарицийі;

3) сіңір панарицийі;

4) теріасты панарицийі;

5) пандактилит.

 

8. Тері панарицийіне ұқсас келеді:

1) эризипелоид (шошқа тілмесі);

2) «запонка тәріздес» абсцесс;

3) бурсит.

 

9. Тері панарицийі операциясында жансыдандыру түрі:

1) жергілікті жансыздандыру;

2) Лукашевич-Оберст тәсілімен;

3) жансыздандыру жасалмайды.

 

10. Тері панарицийі операциясында іріңдікті тілу:

1) Клапп бойынша тілу;

2) клюшка тәріздес тілу;

3) көтерілген эпидермисті кесіп алып тастау.

 

11. Инфекция теріасты панарицийінде таралады:

1) буынға;

2) сіңір қынаптарына;

3) сүйекке;

4) теріге.

 

12. Панарицийді консервативті емдеудің жалпы принциптері:

1) терең орналасқан түрлерінде саусақты иммобилизациялау;

2) физиотерапиялық ем;

3) сүйек және буын панарицийінде рентгенотерапия;

4) панарицийдің барлық түрлерінде антибактериалды терапия жүргізу;

5) терең орналасқан түрлерінде антибактериальды терапия жүргізу;

 

13. Тырнақ фалангасының теріасты панарицийінде жасалатын тіліктер:

1) доғал (в форме рыбьей пасти);

2) жартылай доғал(клюшка тәріздес);

3) тек саусақтың сыртынан;

4) тікелей іріңдік үстінен.

 

14. Сіңір панарицийіндегі саусақтың пішіні;

1) сосиска тәріздес;

2) пішіні өзгеріссіз;

3) түйрегіш тәріздес;

4) ұршық тәріздес;

5) жартылай бүгілген.

 

15. Сіңір панарицийінде пальпация жасалады:

1) саусақты саусақпен;

2) саусақты зондпен.

 

16. Сіңір панарицийінде, саусақты пальпациялауда ауырсыну сезімі анықталады:

1) саусақтың бүйірлерінде;

2) ауырған саусақтың сіңір қынабының бойымен;

3) негізгі фалангадағы ауырсыну алақан ортасына тарайды;

4) ауырсыну саусақ сыртында анықталады.

 

17. Сіңір панарицийінде жасалатын операциялық тілік:

1) Клапп тәсілімен;

2) доғалдап тілу;

3) жартылай доғал.

 

18. Сіңір панарицийінде жасалатын тіліктің тереңдігі:

1) теріні кесу;

2) терімен теріасты майын;

3) фалангааралық буынды тіліп ашу;

4) теріні, теріасты майын, сіңір қынабын.

 

19. Буын панарицийінде аныталады:

1) буынның қатты ісінуі, ауырсынуы;

2) буын пішінінің ұршық тәріздес болуы;

3) буында сықырлау (крепитация), патологиялық қозғалыстың анықталуы;

4) ауырған саусақтың біркелкі үлкеюі;

5) буынды рентгендік зерттеуде, буын қуысының тарылуы.

 

20. Буын панарицийінің бастапқы кезеңінде жүргізілетін ем:

1) буынды күнделікті пункциялап, жуу;

2) антибактериалды терапия;

3) буынды тіліп, дренаждау;

4) радикалды операция жасау.

 

21. Буын панарицийінде, буындағы сүйек бастары деструкцияланғанда жасалады:

1) буынға резекция жасау, артродезбен (буын анкилозы) аяқтау;

2) буын пункциясы;

3) рентгенотерапия.

 

22. Сүйек панарицийінің негізі локализациясы:

1) тырнақ фалангасы;

2) негізгі фаланга;

3) ортанғы фаланга.

 

23. Біріншілік сүйек панарицийінің алғашқы белгілерінде жүргізілетін ем:

1) жгут салынып, антибиотиктерді регионарлы көктамырға енгігу;

2) рентгенотерапия;

3) иммобилизация;

4) антибиотиктерді эндолимфалық енгізу;

5) сүйекке резекция жасау.

 

24. Буындағы сүйек бастары секвестрленген (өліеттенген) екіншілік сүйек панарицийінде жүргізілетін ем:

1) саусақ фалангасына ампутация жасау;

2) саусақ фалангасын секвестрлермен грануляциялардан тазарту;

3) зақымдалған сүйекке резекция жасау;

4) саусаққа ампутация жасау.

 

25. Саусақтың барлық тіндерінің іріңді қабынуы:

1) тоталды панариций;

2) пандактилит;

3) эризипелоид.

 

26. Пандактилитті емдеу тәсілдері:

1) жгут салынып, цефалоспориндердің жаңа түрлерін регионарлы артерияларға енгігу;

2) рентгенотерапия;

3) саусақтың бойымен терең тіліп іріңдіктерді ашу;

4) саусаққа ампутация жасау.

 

27. Пандактилиттегі саусақтың өзгерістері:

1) саусақтың өте үлкеюі;

2) цианозы;

3) іріңді-некрозды жыланкөздердің дамуы;

4) тек тырнақ фалангасының деформациясы.

 

28. Алақан абсцесінің жиі кездесетін асқынуы:

1) комиссуралды флегмона;

2) тенар флегмонасы;

3) U тәрізді флегмона.

 

29. Панарицийде «ұйқысыз өткен бірінші түн» симптомы оң болғанда:

1) іріңдікті тіліп ашуға көрсеткіш;

2) аналгетик жасалып, консервативті емді жалғастыруға көрсеткіш;

 

30. Суйек-буын панарицийінде ең тиімді антибиотик:

1) линкомицин;

2) пенициллин;

3) тетрациклин.

 

31. Алақан жастықша тәріздес ісінген, кол ұшының I, V -саусақтары жазылмайды. Бұл симптомдар тән:

1) алақанның орталық майлы клетчаткалы кеңістігі флегмонасына;

2) гипотенар флегмонасына;

3) U тәрізді флегмонаға.

 

Остеомиелит

 

1. Гематогенді остеомиелиттің дамуына ықпал ететін факторларды атаңыз:

1) аллергия;

2) ағзада жедел және созылмалы қабыну ошақтарының болуы;

3) аутосенсибилизация;

4) қобалжу;

5) сүйек жарақаты.

 

2. Гематогенді остеомиелиттің рентгендік зерттеуде көрінетін алғашқы белгілері:

1) сүйек құрылымында жұқару және тығыздалу ошақтарының анықталуы;

2) сүйек контурларының желінуі;

3) сүйек қабының қалыңдауы;

4) сүйек қабының сүйектен бөлінуі (отслойка);

5) секвестрлердің пайда болуы.

 

3. Созылмалы остеомиелитте қолданатын радикалды операциялар және операциялық тәсілдер:

1) патологиялық грануляциялардан тазарту;

2) жыланкөздерді сылып алып тастау;

3) тек секвестрэктомия;

4) секвестрлі қорапшаларды ашып, оларды үздіксіз жуу;

5) сүйектің өзгерген жерлерін остеотомия жасап, санациялау.

 

4. Гематогенді остеомиелиттің асқынулары:

1) артрит;

2) патологиялық сынықтар;

3) патологиялық шығулар;

4) жалған буын;

5) сепсис.

 

5. Созылмалы гаматогенді остеомиелиттің асқынулары:

1) ішкі мүшелердің амилоидозы;

2) жалған буын;

3) патологиялық сынық;

4) сепсис;

5) патологиялық шығу.

 

6. Созылмалы остомиелиттің негізгі клиникалық, рентгенологиялық белгілері:

1) рецидив беруі;

2) сыртқы жыланкөздер;

3) сүйек секвестрлері;

4) сүйек қабының сүйектен бөлінуі (отслойка);

5) оссифицирленген периостит.

 

7. Гарре остеомиелитінің рентгенологиялық белгілері:

1) сүйектің ұршық тәріздес деформациясы;

2) сүйек контурларының желінуі;

3) остеопорозды ошақтармен қатар сүйектің остеосклерозы;

4) секвестрлі қорапшалардың болуы;

5) оссифицирленген периостит.

 

8. Жедел гематогенді остеомиелитте қабыну процессіне қамтылатын морфологиялық құрылымдар:

1) жілік майы;

2) сүйектің кемікті және тығыз бөлігі;

3) сүйек қабы;

4) сүйек айналасындағы жұмсақ тіндер;

5) регионарлы лимфа бездері.

 

9. Жедел гематогенді остеомиелит басталғанда, бірінші аптадағы клиникалық көріністері:

1) қол-аяқтың бойымен абайлап соққылағанда (өкшеден, тізеден, шынтақтан) қабыну ошағында ауырсынудың сезілуі;

2) қабыну ошағының үстіндегі жұмсақ тіндердің ісінуі, ауырсынуы;

3) палпациялауда жергілікті ауырсыну;

4) қол-аяқтың мәжбүрлік бүгілуі;

5) лейкоцитоз.

 

10. Созылмалы гаматогенді остеомиелиттің рентгенологиялық белгілері:

1) оссифицирленген периостит;

2) сүйек қуыстарының пайда болуы;

3) сүйек қабының сүйектен бөлінуі (отслойка);

4) сүйек контурларының желінуі;

5) секвестрлердің болуы.

 

11. Жедел гематогенді остеомиелитте рентгендік белгілерінің пайда бола бастау мерзімі:

1) 1 – 7 тәулікте;

2) 10 – 14 тәулікте;

3) 21 -30 тәулікте.

 

12. Жедел гематогенді остеомиелитте қабыну бірінші болып басталатын сүйектің бөлігі:

1) жілік майы (костный мозг);

2) сүйек қабы;

3) сүйектің қатты бөлігі;

4) сүйек кемігі.

 

13. Остеомиелитте іріңдіктің сүйекқабы астына таралғанда (субпериосталды абсцесс) жүргізілетін хирургиялық іс шаралар:

1) жұмсақ тіндерді тілу;

2) қабынған тұстан сүйекқабын тіліп ашу;

3) остеоперфорация;

4) қабынған сүйек каналын антисептиктермен үздіксіз жуу;

5) секвестрэктомия.

 

14. Рентгендік зерттеуде сүйекқабының сүйек бетінен көтерілгені (отслойка) ол:

1) сүйек майының (костный мозг) ісінуі;

2) сүйекқабы астындағы абсцесс;

3) бұлшықет аралық флегмона;

4) периостит.

 

15. Гематогенді остеомиелиттің токсикалық түрінің клиникалық белгілері:

1) аяқ астынан басталуы;

2) сандырақтау;

3) дене қызуының өте жоғары болуы;

4) жергілікті белгілердің болмауы;

5) жергілікті белгілердің айқын болуы.

 

16. Сүйектегі патологиялық қуыс «секвестралды қорапша» деген ол:

1) қуыс шеттері склерозданған;

2) қуыс ішінде патологиялық грануляциялар;

3) қуыс ішінде ірің;

4) қуыс ішінде секвестрлер;

5) сүйек қабының сүйектен бөлінуі (отслойка).

 

17. Сүйекішілік Броди абсцесінің рентгенологиялық көріністері:

1) жілік метафизіндегі қуыс;

2) көптеген сүйек қуыстары;

3) жілік метафизіндегі қуыс айналасында склерозды зонаның болуы;

4) айқын оссифицирленген периоститтің болуы;

5) нәзік периосталды реакцияның болуы.

 

18. Остеомиелит басталғаннан кейін секвестрлердің қалыптасу мерзімі:

1) 7 – 10 күн;

2) 2 – 3 апта;

3) 1 ай немесе одан да кеш.

 

19. Сүйекішілік Броди абсцесінде жасалатын операциялық іс-әрекеттер:

1) сүйек қуысына трепанация жасау;

2) абсцессэктомия;

3) қуысты қырып тазалау;

4) секвестрэктомия;

5) патологиялық қуысты антисептиктермен үздіксіз жуу.

 

20. Гарре остеомиелитінің консервативті емі:

1) линкомицин;

2) фузидин;

3) пенициллин;

4) ультражоғары жиілікті (УВЧ) сәулелендіру;

5) жыланкөз өзектерін жуу.

 

21. Сүйек айналасына іріңді қабынудың таралуын атайды:

1) субпериосталды абсцесс;

2) параоссалды флегмона;

 

22. Жедел гематогенді остеомилитте антибактериалды терапияны жүргізу ережесі:

1) кең спектрлі антибиотиктердің таблеткаларын орташа терапевтік дозасымен емдеу;

2) кең спектрлі антибиотиктердің орташа терапевтік дозасын параэнтералды енгізу;

3) кең спектрлі антибиотиктердің ең жоғары терапевтік дозасын параэнтералды енгізу;

4) бактерицидті, остеотропты, «антистафилококкты» антибиотиктердің ең жоғарғы тәуліктік дозасын тағайындау.

 

23. Жедел гематогенді остеомиелитте қатты ауырсынудың себебі:

1) микробтар экзотоксиндерінің сүйек қабына әсер етуі;

2) сүйекішілік қысымның жоғарылауы;

3) қандағы кальций деңгейінің өсуі.

 

24. Жедел гематогенді остеомиелит диагнозын қоюда өте маңызды:

1) ерте пайда болатын жергілікті белгілерді анықтау;

2) ауыр интоксикация және гипертермия;

3) нейтрофилды лейкоцитоз;

4) флюктуацияның болуы.

 

25. Секвестр- бұл:

1) бөлектенген некрозданған сүйек фрагменті;

2) калцийленген сүйек фрагменті.

 

Перитонит

 

1. Перитонит патогенезінің ерекшелігі:

1) қабынудың ауқымдылығы;

2) асқорыту жүйесінің салдануы;

3) ішкі органдарда токсикалық өзгерістердің орын алуы;

4) ішастары арқылы ағзаға бактериалды токсиндердің сорылуы;

5) ішектен ағзаға бактериалды токсиндердің сорылуы.

 

2. Ішастарында қабыну үрдісі дамиды:

1) қабынудың ішастарына тікелей мүшелердің серозды қабатынан таралуы;

2) іш қуысының өтпелі жараларында;

3) паренхиматозды мүшелердің жыртылуында;

4) қуысты мүшелердің анастамозының жіптері сөгілгенде;

5) ішек қабырғаларының өтімділігі жоғарлағанда.

 

3. Перитониттің кезеңдері:

1) паралитикалық;

2) токсикалық;

3) тоталды-жайылған;

4) полиоргандық жетіспеушілік;

5) транссудатты;

6) реактивті.

 

4. Перитонит диффузды деп аталады:

1) қабыну 1 анатомиялық аймақты қамтыса;

2) қабыну 3 анатомиялық аймақты қамтыса;

3) қабыну 4 анатомиялық аймақты қамтыса;

4) қабыну 5, одан да көп анатомиялық аймақты қамтыса.

 

5. Жайылған перитониттің бегілері:

1) тамыр соғысының жиі және әлсіз болуы;

2) іштің бұлшықетінің қатаюы;

3) іштің кебуі;

4) іштің ойпат жерлерінде сұйықтықтың түзілуі;

5) дене қызуының жоғарылауы.

 

6. Перитониттің токсикалық кезеңінің клиникалық көріністері:

1) іштің кебуі;

2) қан қысымының төмендеуі;

3) жиі, әлсіз пульс;

4) құсу, шөлдеу;

5) ентігу;

6) перистальтиканың анықталмау

 

7. Перитонитте жедел операция жасауға қарсы көрсеткіштер;

1) жедел инфаркт;

2) қосалқы жарақатта дамыған ауыр жарақаттық шок;

3) науқастың агонияға түсуі;

4) операциядан кейінгі перитонит;

5) қарсы көрсеткіштер жоқ.

 

8. Жайылған перитонитте міндетті түрде жасалады:

1) перитониттің көзін жою;

2) іш қуысын санациялау, дренаждау;

3) су-электролиттік бұзылыстарды реттеу;

4) антибактериалды терапияны жүргізу;

5) дезинтоксикациялық терапияны жүргізу.

 

9. Перитониттің клиникалық ағымына қарай жіктелуі:

1) аэробты, анаэробты;

2) инфекциялы, абактериалды;

3) жедел, созылмалы;

4) өтті, зәрлі, нәжісті;

5) серозды, фибринозды, іріңді, шірікті.

 

10. Перитонит жайылуына байланысты бөлінеді:

1) жеңіл, орташа, ауыр;

2) қалталанған, жайылған;

3) жергілікті, диффузды, жалпы;

4) 1-сатысы, 2-сатысы, 3-сатысы;

5) ішастарының бетінде, іш қуысында, ішастарының сыртында.

 

11. Перитонитке тән:

1) брадикардия;

2) іштің ауырмауы;

3) анизокория;

4) қан қысымының жоғарылауы;

5) бет терісінің сұр топырақ тәріздес болуы.

 

12. Перитонитте хирургтың тактикасы:

1) күтіп, жоспарлы операция жасау;

2) жедел операция жасау;

3) консервативті емдеу;

4) барокамерада емдеу, антибииотиктер беру;

5) гемосорбция және антибиотикотерпия.

 

Плеврит

 

1. Іріңді плевритке жатпайтын патологияны атаңыз:

1) плевра эмпиемасы;

2) висцералды және париеталды плевраның шектелген қабынуы;

3) висцералды және париеталды плевраның диффузды қабынуы;

4) пиоторакс;

5) өкпедегі іріңдік.

 

2. Іріңді плевриттің емі басталады:

1) плевра қуысын дренаждаудан;

2) жасанды пневмоторакс салудан;

3) гирудинотерапиядан;

4) оңқа төңкеру, қышақағаз қолданудан;

5) протеолиттік ферменттерді трахея куысына енгізуден.

 

3. Жедел іріңді плевриттің белгілері:

1) тыныш отырғанда ентігу;

2) дене қызуының көтерілуі;

3) плевра қуысында сұйықтықтың анықталуы;

4) кеуденің ауырсынуы;

5) көкірекаралығының ауырған жаққа ығысуы.

 

4. Өкпе абсцесі жарылып, плевра қуысына ірің, ауа жиналса:

1) кеуденің қатты ауырсынуы;

2) қатты жөтелу;

3) беткейлі тыныс алу;

4) тахикардия;

5) өкпенің, көкірекаралық мүшелердің сау жаққа ығысуы.

 

5. Жедел плевра эмпиемасының нәтижелі емі:

1) протеолиттік ферменттерді трахея куысына енгізу.

2) торакотомия, плеврэктомия;

3) плевра қуысын Бюлау тәсілімен дренаждау;

4) плевра қуысын дренаждау, белсенді аспирациялау;

5) плевра қуысын пункциялау, күнделікті іріңді аспирациялау.

 

6. Іріңді плевритте сұйықтықты анықтаудағы негізгі тәсіл:

1) кеудеге рентгенография жасау;

2) компьтерлік томография;

3) плевра пункциясы;

4) ультрадыбыстық зерттеу.

 

7. Пиоторакстің анықтамасы:

1) плеврапневмония;

2) қабырғааралық невралгия;

3) кеуденің флегмонасы;

4) плевра қуысында іріңді экссудаттың жиналуы;

5) өкпенің іріңдіктері.

 

8. Плевриттің жергілікті клиникалық белгілері:

1) преркуторлы дыбыстың даңғырап шығуы;

2) перкуторлы дыбыстың қатаюы, тұйықтығы;

3) везкулярлы тыныс алудың әлсіреуі;

4) палпация кезінде дыбыс дірілінің күшеюі;

5) кеуденің ауырсынуы, жөтелу

Сепсис

1. Жоғарғы температура, қалтырау, бактериемия, тершеңдік, жүдеу сепсиске:

1) тән;

2) тән емес.

 

2. Хирургиялық сепсистің қоздырғыштары:

1) ішек таяқшасы;

2) гемолитикалық срептококк;

3) алтын түсті стафилококк;

4) протей;

5) көкірің таяқшасы.

 

3. Хирургиялық сепсис дамуда инфекция көздері:

1) терең күйіктер;

2) жабық сынық;

3) жаралар;

4) бет карбункулы;

5) перитонит.

 

4. Сепсистің клиникалық жіктелуіне қатысты:

1) жедел;

2) найзағай тәріздес;

3) рецидивті;

4) оперциядан кейіңгі;

5) криптогенді.

 

5. Сепсисте қолданылмайтын емдік шаралар:

1) іріңдікті тіліп ашу;

2) антибиотиктерді енгізу;

3) сұйқтықты құюды азайту;

4) қан құю;

5) витаминотерапия.

 

6. Аталған ауруларда сепсис жиі дамиды:

1) қант диабеті;

2) артериалды гипертония;

3) акромегалия;

4) бронх демікпесі;

5) кардиосклероз.