І эфектыўнасці ўкладання капіталу
Эклектычнае перамешванне тэарэтычных канцэпцый можа адпавядаць у пэўныя перыяды інтарэсам пэўнай групы карыстальнікаў уліковай інфармацыі, аднак ускладняе менеджэрам арганізацыі прыняцце абгрунтаваных кіраўніцкіх рашэнняў. Гэта было заўважана ўжо заснавальнікам статычнага ўліку Ж. Савары, які ў 1675 г. сфармуляваў тэорыю разнастайнасці балансаў. У цяперашні час практычнае значэнне з палажэнняў гэтай тэорыі маюць метадычныя падыходы да складання статычных балансаў умоўнай ліквідацыі і эфектыўнасці ўкладання капіталу, якія могуць распрацоўвацца для забеспячэння інфармацыйных патрэбнасцей менеджэраў арганізацыі ў дадатак да афіцыйных балансаў, складзеных на аснове прадпісанняў органаў дзяржаўнай улады. Як вынікае з малюнку 5.4, статычныя балансы ўмоўнай ліквідацыі і эфектыўнасці ўкладання капіталу прызначаны для ўнутранага кіравання фінансамі арганізацыі, аднак выконваюць розныя функцыі. Паколькі статычны баланс умоўнай ліквідацыі інфармуе аб дастатковасці маёмасці для пагашэння даўгоў, паказаныя ў ім актывы павінны належаць на праве ўласнасці быць ліквіднымі і ацэньвацца па бягучых рыначных цэнах. Нельга прадаць, напрыклад, арандаваныя асноўныя сродкі, некаторыя віды нематэрыяльных актываў. У аснову афіцыйнага балансу пакладзена ацэнка актываў па цэнах набыцця або фактычным сабекошце вытворчасці, аднак не заўсёды іх можна прадаць так, каб выручка пакрыла кошт набыцця або фактычны сабекошт вытворчасці. Таму частка актываў пры распрацоўцы статычнага балансу ўмоўнай ліквідацыі ўцэньваецца да цаны магчымай рэалізацыі, а неліквідныя актывы наогул не прымаюцца пад увагу з карэкціроўкай на іх вартасць велічыні ўласнага капіта-
|