ПАДЗЕЛЫ РЭЧЫ ПАСПАЛІТАЙГарантия и ограничение ответственности: Если в товаре будет обнаружен дефект, который не получен в период транспортировки, TeckWrap Inc. по своему усмотрению заменит данный товар на товар надлежащего качества или вернет уплаченную за товар денежную сумму. Вышеуказанные действия являются исключительным правом и единственной обязанностью TeckWrap Inc. Эта гарантия не покрывает случаи нормального износа товара или каких- либо повреждений, возникших в результате несчастного случая, неправильного использования, транспортировки, внесения изменений в свойства товара или несоблюдения правил нанесения и/или эксплуатации товара.
ВОЙНЫ РЭЧЫ ПАСПАЛІТАЙ ДРУГОЙ ПАЛОВЫ XVII- ПЕРШАЙ ЧВЭРЦІ XVIII ст. ВОЙНЫ РЭЧЫ ПАСПАЛІТАЙ ДРУГОЙ ПАЛОВЫ XVII- ПЕРШАЙ ЧВЭРЦІ XVIII стст. 1.1 Войны Рэчы паспалітыя з Турцыяй 1.2 Рэч паспалітая і Паўночная вайна 1.3 Эканамічны заняпад Рэчы паспалітыя ў другой палове XVII--першай палове XVIII ст. 1.4 Рэформы 60- х гадоў XVIII ст.
ПАЛІТЫЧНЫ ЛАД РЭЧЫ ПАСПАЛІТАЙ XVII-XVIII стст. 2.1 Развал палітычнага ладу Рэчы Паспалітай у 20-60- х гадах XVIII ст. 2.2 Культура Рэчы паспалітыя ў др. пал. XVII і пер. пал. XVIII ст.
ПАДЗЕЛЫ РЭЧЫ ПАСПАЛІТАЙ 3.1 Першы падзел Рэчы Паспалітыя 3.2 Таргавіцкая канфедэрацыя. Другой падзел Рэчы Паспалітыя 3.3 Трэці падзел Рэчы паспалітыя
Другая палова XVII і першая палова XVIII у. былі перыядам працяглага эканамічнага заняпаду і палітычнага крызісу феадальна-прыгонніцкай Рэчы паспалітай. Шматгадовыя цяжкія войны ўзмацнялі і паглыблялі эканамічны і палітычны заняпад краіны, абумоўлены гіпертрафіяй фальваркава -паншчыннай сістэмы. Войны, якія запоўнілі з невялікімі перапынкамі 70 гадоў, неслі велічэзныя бедствы, а месцамі поўнае спусташэнне сялянам, цяжка адлюстроўваліся на абшарніцкай гаспадарцы, памяншалі колькасць насельніцтва, спрыялі заняпаду гарадоў. Адны вобласці Польшчы пакутавалі непасрэдна ад ваенных аперацый, іншыя руйнаваліся праходзілымі непрыяцельскімі войскамі, а таксама рэквізіцыямі з боку польскага войска. Войны стварылі спрыяльную глебу для эпідэмій і эпізаотыі. Краіна знемагала пад цяжарам ваенных падаткаў, пастояў і кантрыбуцый. Шэраг. соймавых пастаноў паказваў на недысцыплінаванасць польскага войска, на беспакаранасць салдатаў, якія рабавалі сельскае і гарадское насельніцтва, як на чыннік спусташэння цэлых абласцей. Асабліва папакутавалі ўкраінскія і беларускія землі. Эканамічнаму і палітычнаму заняпаду Польшчы адпавядала яе ваенная слабасць. У XVTII у. аснову ваеннай моцы дзяржаў складалі сталыя войскі з моцнай пяхотай і артылерыяй. У польскім жа феадальнам войску па-ранейшаму пераважала шляхоцкая конніца. Дысцыпліна ў войскі была вельмі слабой. Ваенная адміністрацыя не карысталася ніякім аўтарытэтам, яе дзейнасць характарызавалася жахлівымі злаўжіваннями. На паспалітнае рушэнне з'яўлялася толькі частка шляхты. Значная частка войска складалася з замежнікаў. Войскам часта не выплачвалася жалаванне. У такіх выпадках узнікалі мецяжы, войска разыходзілася па хатах ці рабавала каралеўскія і царкоўныя маёнткі, што цяжэй усяго адлюстроўвалася на становішчы сялян. Апісваны заняпад цэнтральнай дзяржаўнай улады, паслабленне адзінства краіны, узмацненне правінцыйнага сепаратызму і феадальнай анархіі ў палітычным жыцці Рэчы паспалітай адбываліся ў той час, калі ў суседніх дзяржавах хутка ўмацоўвалася моцная цэнтральная ўлада, калі ў іх адбываўся на аснове прагрэсавальнага эканамічнага развіцця энергічны працэс палітычнай цэнтралізацыі. Пры такіх умовах было непазбежным рашучая змена ў суадносінах сіл паміж якая хвалявалася глыбокі заняпад Рэччу паспалітай і яе суседзямі, змена, што ўтойвала ў сабе пагрозу самаму яе дзяржаўнаму існаванню. У другой палове XVII ст. у поўнай меры выявіліся адмоўныя наступствы развіцця фальваркава -паншчыннай сістэмы. Яны былі нашмат узмоцнены тым згубным уздзеяннем, якое аказалі на народную гаспадарку краіны амаль бесперапынныя войны (асабліва ў 50- х гг. XVII ст.), якія прывялі да масавага спусташэння сялянства і гарадоў. Падупадала сялянская гаспадарка. Паніжалася прадукцыйнасць шляхоцка-магнацкіх фальваркаў. Да таго ж з другой паловы XVII ст. скараціўся попыт на сельскагаспадарчыя прадукты ў Заходняй Еўропе. Феадалы ўзмацнялі эксплуатацыю сялянства. Асноўным сродкам заставалася павеліченне фальваркаў і значны рост паншчыны. Апроч звычайнай тыднёвай паншчыны, сяляне неслі шэраг іншых павіннасцяў. Вельмі цяжка адбіваліся на становішчы сялянства манаполіі (баналітэты) феадалаў. Глыбокі эканамічны і палітычны заняпад у другой палове XVII - першай чвэрці XVIII ст. перажывалі польскія гарады. Гарадское рамяство дэградавала, аб'ём гарадской вытворчасці скарачаўся. Горад не вытрымліваў канкурэнцыі замежных тавараў. Падтрымоўванае феадаламі внецеховое і вотчыннае рамяство падрывала цэхавую вытворчасць, хоць у перспектыве гэтыя формы рамяства сталі асновай для будучага ўздыму ў шэрагу галін. Ажыўленае гаспадарчае жыццё працягвалася толькі ў гарадах, злучаных з міжнародным транзітным гандлем. Аднак імпарт рос значна хутчэй экспарту, з другой паловы XVII ст. гандлёвы баланс краіны быў пасіўным. Засілле магнатаў, якому дзяржаўны лад шляхоцкай рэспублікі адкрываў шырокі абшар, згубнай выявай адбівалася на эканамічным, культурным і палітычным развіцці краіны. Феадальная анархія, міжусобная барацьба буйных магнацкіх родаў, узброеныя сутыкненні паміж шляхтай неслі спусташэнне сялянам і гараджанам. Гвалты і рабаванні феадалаў на дарогах, у гарадах і на кірмашах тармазілі развіццё гандлю. Акружаныя шматлікай узброенай світай, магнаты накіроўвалі дзейнасць сеймікаў у сваіх інтарэсах, перашкаджалі звычайнай працы сойма, ігнаравалі рашэнні караля. Краіна ўсё больш пазбаўлялася палітычнай устойлівасці. Пагоршылася замежнапалітычнае становішча Польскай дзяржавы. У той час як ваенная моц Польшчы слабела, узрастала магутнасць цэнтралізаваных суседніх дзяржаў - Швецыі і Расіі, у сутыкненні з якімі яна нязменна трывала паразу. Ч 1.
|
