Gm A7 F

 

Да Цябе

Пройгрыш: Hm G A F# F#

 

Hm G

Мае шэрыя вочы,

A

Сумныя песні,

F#

Разгублены голас

Hm

У бясконцай дарозе;

G

У касе маёй стужкі,

А

У небе – вольныя птушкі...

F#

Я хачу Да Цябе...

Да Цябе...

Да Цябе...

 

П: Hm G А

У гэтым горадзе – Восень...

F# Hm

У нашым горадзе – Вясна...

G А

І ты застаўся з маёй маладосцю –

F# Hm

Я засталася адна...

G A

І нехта скажа: “Ня трэба”.

F# Hm

Чорнай вуліцы вочы...+

G

Я хачу Да Цябе,

A F#

Я хачу Да Цябе, Да Цябе, Да Цябе!..

 

Шлях у клубочак круціла

І да сэрца туліла.

Шлях кахання патрэбна

Ад чужых берагчы.

Нехта скажа: “Ня трэба”.

Чорнай вуліцы вочы...

Я хачу Да Цябе,

Я лячу Да Цябе,

Да Цябе ў цягніку!..

 

П:

 

 

Акно

Am G E

На далонях лёс вымалёўвае крыж.

Am G E

За акном на галлі сядзіць вараннё.

C G E

Намалюй мне акно, якога няма,

C G E

Адчыні яго – мне балюча чакаць.

 

C G E

Там шыпшыны водар б’е ў твар,

C G E

Там няма стомленых сляпых вачэй,

C G E

Там кожны ў адказе, бо сам сабе гаспадар,

C G E

Там дарогі вядуць да цвярозых дзвярэй.

 

І не сорамна глядзець дзецям ў твар,

І так хочацца ісці па дарозе сваіх мар.

І не сорам азірнуцца на пражытыя гады,

І не сорам усім пакінуць чалавечыя сляды.

 

 

Беларускі Рок-н-ролл.

 

Е

О, жудаснае слова – “анідзе”.

Е

О, жудаснае слова – “аніхто”.

Нm G A

Я перадаю прывітанне таму,

Хто мае мае сваё слова.

Hm G A

Я перадаю прывітанне таму,

Хто мае сваю мову.

 

О, жудасная вера ў лухту.

О, жудасная вера ў цішыню.

Мне бы паглядзець у твар таму,

Хто піша законы

І параўнаць з тварам таго,

Хто чалавек вясковы.

 

О, наш вечны запой.

О, наш танны напой.

П’яная вячэра манекенаў, тосты без нагоды...

Ты кладзешся спаць, ты кладзешся спаць –

Ужо назаўсёды.

 

О, о дзе жа ты?!

О, о дзе жа ты?!

О, дзе жа просты герой новага слова?!

О, дзе жа ты просты герой цвёрозае мовы?!.

 

Чорная ноч

Am Dm

У гэту чорную ноч

E Am

Мне паветрам не дыхаць.

Am Dm

У гэту чорную ноч

G C

Мне глядзець у акно.

Dm

Мае раны ўжо

G C G Am

Стогадовыя дзеці,

Dm

Мае песьні ўжо

E Am

Састарэлі даўно.

 

Хто паўзе, хто крычыць –

Адчыняю вам дзьверы.

Я, таксама, як вы –

Я, таксама, адна.

Толькі той чалавек,

Што адзіны ў сьвеце,

Не пачуе мяне

Не адчуе цяпла.

 

 

Дзеці Неба

Пройгрыш Am Am

Am

Мне бы толькі паспець...

Am

Мне бы толькі паспець

G

Павярнуцца тварам

Да свёй кулі

Am

На чорным вакзале.

 

Am

Мне бы толькі паспець,

Am

Мне бы толькі паспець

G

Сказаць тры словы

Am

З дзіцячай малітвы.

 

G

П: Мы дзеці Неба, мы дзеці Неба,

Мы дзеці Неба

Am G

Кажам вам: “Наперад!

Аm

Толькі наперад!”

G

Мы дзеці Неба, мы дзеці Неба,

Мы дзеці Неба –

Am G Am

Верым толькі ветру, верым толькі Богу.

 

І будзе дождж, будзе дождж, будзе дождж

На мяжы двух цягнікоў і двух гарадоў.

Узыйдзе колас, праб’ецца колас

Праз мокры асфальт

За кожную песню, за кожную рану.

 

І будзе вецер, будзе вецер, будзе вецер

Цалаваць мне рукі, надаваць мне крылы.

Мне бы толькі паспець...

Мне бы толькі паспець

Сказаць тое слова,

Што стане дарогай.

 

П:

 

Балюча

 

Am F

Я піла пігулкі,

C E Am

Я ірвала свежыя краскі.

Am F

Я ламала рукі,

C E Am

І спявала сумныя песні.

Am F C E

Я чытала кнігі пра нашыя цені,

Am F C E

Прыбівала крылы, што збіраліся ў вырай...

 

Am F C E

П: Балюча адарваць душу ад крыві,

Am F C E

Балюча не дакрануцца да рукі

Am F C E

Балюча сказаць табе “Стой”.

Am F C E Am

Балюча, ня хочаш і ня мусіш быць са мной...

 

Я лічыла зоры

Ў шырокай прасторы.

Хацела сказаць,

Што дару табе адну,

Сваю – самую яркую,

Але... На чорных дарогах

Знойдзецца месца і мне...

 

П: Балюча адарваць руку ад рукі,

Балюча завязаць вочы і сказаць “Ідзі”,

Балюча, бо ніхто ня зможа дапамагчы.

Толькі ветру, толькі сонца, толькі песня

У жыцці.

 

Дрэва

Hm

Уночы

Em A7

Я шукала свой бераг.

Hm

Уночы

Em G

Паміралі мае вочы.

G Hm

Я не магла ўжо спаць.

 

Пройгрыш Hm Em A7 Hm Em A7

 

Назаўтра

Рушыла я на поўнач.

Назаўтра

Паміралі мае вусны –

Я пачала маўчаць.

 

А потым

Паміралі мае ногі.

Мяне ўжо

Не вабілі дарогі.

Я пачала стаяць.

 

G А7

Я – дрэва ў бясконцым полі.

G А7

Я – дрэва ў жахлівай ночы.

G Hm Em A7 Hm Em A7

Я – дрэва ў сцюдзёным сне.

 

І ветры заламаюць маю волю,

Змайструюць пасткі, сеткі

Караням ды галінам маім.

 

І будзе лес на гэтым полі...

Я знаю, знаю – праўду любіць

Віноўны без віны,

Маўклівы без віны,

Забіты без віны.

 

 

Адзінота ў Лістападзе

 

Dm B

Зноў...

Gm A7

Адзінота ў лістападзе.

Dm B

Зноў...

Gm A7

Быццам цень выходжу з дому.

Dm B

Сноў

Gm A7 Gm

Каляровых, летніх, светлых акварэль

A7 Dm

Час спаліць у асенняй праўдзе.

 

Дзень,

Бы стары, пануры, хворы

Паміраў.

Надыходзіла маўклівая імгла.

У соты раз на біс мне вецер нагадаў

На тое што

 

Gm A7 F

П: Адзінота ў лістападзе