Пройгрыш Am F Dm F Em
Am F Dm F Em Am Am F Dm F Em Am Ты уяві, што сёння наш Свабоды дзень, Am F Dm F G C Каб я адчула новы подых сапраўдных зьмен, C G Dm F Em Am Каб я ня бачыла бясконцых заімшэлых муроў Am F Dm F Em Am Вакол абстрэляных суседзямі пужлівых дамоў.
Ноч, падары краіне нашай цвярозы стан. Хоць на гадзіну дай убачыць твой пабіты твар. На незагойных брудных ранах спяклася кроў. Мы так удзячны за ўвагу клапатлівых ваяроў.
Прыпеў C G Dm F G C І наш Свабоды дзень прыдзе тады, C G Dm F G C Калі ў блакіце, як нявеста, праўда ўзыдзе. C G Dm F Em Am Ды з таго берага крачаць, што гэта толькі падман. Am F Dm F Em Am А мы чакам, як збавення, сонца бяз хмар.
Ды замест цішы плачуць дзеці, Песьня л’ецца з хат. За нецвярозую ваду ідзе на брата брат. Нам заставалася ўволю плакаць па вуглах. Нам праспяваюць калыханку. Свабодзе добра толькі ў снах.
Прыпеў І наш Свабоды дзень прыдзе тады, Калі ў блакіце, як нявеста, праўда ўзыдзе. Ды з таго берага крачаць, што гэта толькі падман. А мы чакам, як збавення, сонца бяз хмар. Човен Em C Am Сядай у мой човен, у маю труну. Em C Am Сядай, я цябе павязу у свой рай. EmC Am Краіну, дзе няма палымяных прамоў. EmC Am Краіну, дзе жыве адна, а не некалькі моў. EmC Am EmC Am Сядай.
Em C Am Не забрудзь свае рукі ў гэтай спалёнай рацэ. Em C Am Не забрудзь сваю душу ў нашых захарканых сьвятах. Em C Am Зберажы нашу памяць – яна асьляпела ў турме. Em C Am Зберажы жывы голас, які песьціў праўду заўзята.
Прыпеў Em C Am Сядай у мой човен, у маю труну. Em C Am Сядай, я цябе павязу у свой рай.
Ды жыта ўрадзіла – насілі на п’яных нагах. Ды хутка кулялі ў рот – спадзяваліся толькі на сонца. Ды зімка прыйшла, і дзеці ня сьпяць па начах. У нас засталося ў хаце солі на донцы.
Сядай у мой човен, у маю труну. Сядай, я цябе павязу у свой рай. Краіну, дзе няма ашуканых рабоў. Краіну, дзе жыве адна, а не некалькі моў.
Нехта захоча купіць сумлення хоць трошкі. Нехта на сьметнік выносіць рэшткі пабітай душы. Наша царква пад замком – адабраныя крошкі. Не заўважаеш? Вакол папялішча – дамы.
Прыйдзе ноч Пройгрыш Dm C F B A | 2 круга Dm C F B A Прыйдзе час да ўсяго – а ў іх - цэлае жыццё. Dm C F B A Хай за вокнамі ноч – а ў іх – сонца сваё. Dm C F B A Ціха вочы глядзяць, і рука ў руцэ. Dm C F B A І ня трэба казаць – зразумела ўсё мне.
Пройгрыш Dm C F B A | 2 круга Тут гадзіннік ідзе, пакідае ўсім сон. Мы ня спім, бо глядзім на чароўны агмень, Што гарыць ў першы раз у прасветлены час І здаецца, што крылле падыме нас.
Пройгрыш Dm C F B A | 2 круга Потым паляцім мы, як вятры, у розныя бакі. І застанецца след, што пакінеш мне ты. Ты пакім мне свій цень, апранаць у шэры дзень. Яркі свет ліхтароў, каб ня збіцца са шматлікіх шляхоў.
Пройгрыш Dm C F B A | 2 круга Маўклівая Em Em (4 лад) Маўклівая. Em Em (4 лад) Яе вачам трыста год. Em Em (4 лад) Em Em (4 лад)
Яны бачылі больш за гаманлівы натоўп.
Ты далоней сваіх да вачэй не тулі – Паглядзі, яе слёзы ападаюць на твае сляды.
Раніцой кожны дзень надыходзіць вайна. Ёй патрэбна пасталець яшчэ давідна.
Яна ведае сум. З ёй знаёма журба. Яна сумленна жыве, бо жыве адна.
Яна ведае тое, пра што лепей маўчаць. Каго ненавідзець, а каго вітаць.
У канцы змрочных дзён раскіне рукі крыжом. Пойдзе ўцехі шукаць і скажа “Няўжо”…
Маўклівая.
Музыка новага дня Пройгрыш Am F C G Am F C G Музыка новага дня, музыка новага часу. Am F C G Голас баіцца сарвацца і голас баіцца цішы. Am F C G А за сцяною чорныя ноты скрабуцца ў нашы палаты. Am F C G Дэрыжоры запужаных думак шукаюць зямлю для мяжы.
На белым снезе так добра відаць чырвоную кроў. На белым снезе гарыць яна бы чырвоны ліхтар. П’яная чарга баіцца цвярозых дзён. З паветрам глытаем пытанне ”Хто над намі цяпер гаспадар?”
Прыпеў F І чорны воран уздымае свой сцяг, F Чорны воран уздымае свой сцяг C G Am Пакаленню разгубленых рук. F І чорны воран уздымае свой сцяг, F Нехта чорны уздымае свой сцяг C G Am Пакаленню ўседазволеных слоў.
Будучыні сад узыдзе ў шчырых радках. Шукай і саджай свае ружы пакуль бачыш свет. Паратунку ў неба прасі і ў матчыных белых руках, Што атуляць пяшчотай і палюбяць навек.
Прыпеў
І чорны воран уздымае свой сцяг, Тут чорны воран уздымае свой сцяг Пакаленню разгубленых рук. І чорны воран уздымае свой сцяг, Тут нехта чорны уздымае свой сцяг Пакаленню ўседазволеных слоў.
|
