1867-1863 жж. реформалар қазақ даласына отаршылдық езгіні терендете тусті. Қазақ даласы бойынша барлығына міндетті тутін салығы енгізілді. 1 сомнан 3 сомға дейін өсірілген салық есіресе әлеуметтік қорғансыз жандарға тіпті ауыр болды. Жердің патша үкіметі меншігі болып жариялануы Қазақстанда ғасырлар бойы қалыптасқан қоғамдық қатынастарды шиеленістірді. Осының бері 1863-1869 жылдары Орал мен Торғай облыстарында, 1870 ж. Маңғыстауда қазақтардың көтеріліс жасауына себеп болды.
Бүл көтерілістер отаршылдыққа қарсы бағытталды. Қазақ даласындағы буқаралық сипат алған көтерілістер отаршыл билеушілерді шошындырды. Нашар қаруланғаң араларында ауызбірлік болмаған кетерілістер аса қаталдықпен басылып, оған қатысушылар жазаланды. Соның салдарынан Маңғыстау кетерілісінің жетекшілері И.Тленбайулы, Д.Тежіулы, И.Келүлы бастаған 3 мың шаңырақ, Оралда Ханғалы Арыстанулы бастаған 57 мындай адам Хиуа хандығына өтіп кетті.1863 ж. Жетісу облысының генерал- губернаторы Г.А. Колпакоескийдің бастауымен "Жетісуда шаруаларды қоныстандыру туралы уақытша ережелер бекітілді". Осы ереже бойынша қоныстанушы ер жанға 30 десятина жер белінді және басқа да бірқатар жеңілдіктер қарастырылды.1833 ж. Жетісу облысына келушілерді, сондай-ақ Шығыс Түркістаннан қоныс аударған үйғырлар мен дүнгендерді орналастыру туралы жаңа ереже бекітілді. Ережеге сай 1897 ж. Жетісудағы үйғырлардың саны 55999, дүнгендердің саны 14130 жетті. Патша үкіметінің қоныстандыру саясатының салдарынан Қазақстанның ауыл шаруашылығы дағдарысқа үшырап, демографиялық келбеті езгере бастады. Жерсіз қалған қазақ кедейлерінің едәуір белігі орыс кулактарына, казактарына жалданып жумыс істеуге межбүр болды.