ТЭМА 8 АЛЕСЬ РАЗАНАЎ

(нар. у 1947 г.)

Алесь Разанаў — творца “новай паэзіі”, эксперыментатар і шукальнік нязведаных шляхоў у літаратурнай творчасці. Прызнанне паэтычнага таленту паэта, уганараванне Дзяржаўнай прэміяй Беларусі (1990), еўрапейскай літаратурнай прэміяй імя Ё. Г. Гердэра (2003).

Жыццяпіс і творчасць. Станаўленне паэта і складаныя варункі лёсу. Адносіны з літаратурнай крытыкай, выдавецкімі рэдактарамі, цэнзурай. Месца паэта ў літаратуры “сямідзесятнікаў”. Праблема традыцыі і наватарства ў яго творчасці.

Лёс зборніка “Адраджэнне” (1970). Сімволіка назвы. Праблематыка кнігі. Ідэйна-мастацкія прыярытэты творчай манеры А. Разанава. Вобразы герояў нацыянальнай і сусветнай гісторыі. Паэтыка твораў (рамантычная ўзнёсласць, напружана-драматычны рытм, метафарычнасць мовы, стыхія акцэнтнага верша, дзеяслоў як часціна мовы ў паэтычнай структуры). Сцвярджэнне права паэта на наватарскі пошук і творчы эксперымент.

Пошукавы характар зборніка “Назаўжды” (1974). Агульныя рамантычны пафас кнігі і паглыбленне ў нацыянальную гісторыю беларусаў, цікавасць да яе трагічных старонак. Вобраз Крэпасці ў паэме “Назаўжды” як сімвал гераізму і мужнасці народа. Эксперыменты ў сферы жанру і стылю. Аўтарскі жанр “пункціраў” як варыянта філасофскай лірыкі. Асаблівасці асацыятыўна-вобразнага пісьма і адцягнена-філасофская змястоўнасць верша.

Зборнік “Каардынаты быцця” (1976). Жанр філасофскай паэмы ў кнізе. Пошукі “новай рэальнасці” (“метарэальнасці”). Зварот да старажытнагрэчаскай міфалогіі ў “Паэме калодзежа” як узору гарманічнага яднання інтэлектуальна-філасофскага і сацыяльна-публіцыстычнага пачаткаў у сучаснай беларускай паэзіі. Пошукі “каардынатаў” нацыянальнага быцця ў “Паэме вяхі”, паэме “Было балота”. Аўтабіяграфізм у “Паэме рыбіны” і “Паэме сланечніка”. Праблема класічнай традыцыі і наватарства ў зборніку. Шырыня паэтычна-філасофскага мыслення.

Зборнік “Шлях — 360” (1981). Шлях кнігі да чытача. Структура зборніка як комплекснае адлюстраванне абноўленай сістэмы поглядаў паэта. Паглыбленне філасофскага пошуку адказаў на адвечныя пытанні чалавечага існавання. Сімволіка назвы кнігі. Наватарства ў сферы тэматыкі і паэтыкі. Уплыў усходніх філасофскіх сістэм на творчае станаўленне А. Разанава. Біблія ва ўспрыняцці і ацэнцы паэта ў “Першай паэме шляху” і ў “Другой паэме шляху”, а таксама ў “Паэме рэха”. Лёс пачынальнікаў навейшай беларускай літаратуры Цёткі (Алаізы Пашкевіч) і Ф. Багушэвіча ў “Паэме пераадолення” і “Паэме каментарыя”. Квантэмы як аўтарскі жанр і яго мастацка-вобразныя характарыстыкі. Літаратурна-крытычныя дыскусіі вакол зборніка “Шлях — 360”.

Зборнік “Вастрыё стралы” (1988) як працяг інтэлектуальна-філасофскіх і творча-эстэтычных пошукаў паэта. Імкненне да філасофскага асэнсавання глабальных праблем. Версэты як аўтарскі жанр філасофскай лірыкі і яго стылёвыя прыкметы. Жанр вершаказаў як спроба спалучыць у паэтычным вобразе рэальнае і філасофскае, рэчыўна-прадметнае бачанне свету і духоўна-сімвалічны сэнс існавання. Працяг паэтычнага аповеду пра жыццё рэчаў у нацыянальнай гісторыі беларусаў ў зборніку “У горадзе валадарыць Рагвалод” (1992). Узбагачэнне паэтычнай лексікі (фанетыка і паэтыка і іх узаемасувязь у вершах). Умоўна-асацыятыўная вобразнасць. Тыпалагічныя аналогіі з класікай (Г. Апалінэр, Р.-М. Рыльке, П. Элюар, Ф. Г. Лорка, В. Хлебнікаў, М. Цвятаева, В. Мандэльштам, інш.).

Зборнік “Паляванне ў райскай даліне” (1995) як працяг творчых эксперыментаў паэта ў сферы змястоўнасці, паэтыкі, унутранага жыцця слова і мовы. Характарыстыка разанаўскага жанру зномаў — своеасаблівай пісьменніцкай эсэістыкі, якая адказвала на творчыя пытанні, пакінутыя без увагі літаратурнай крытыкай.

Зборнікі “Рэчаіснасць” (1998) і “Гановерскія пункціры” (2002) як працяг і развіццё пошукаў паэта ў новай літаратурнай сітуацыі. Кніга “Wortdichte” (2003), напісаная па-нямецку. Паэмы “Гліна”, “Камень”, “Жалеза” і сэнс архетыпаў у беларускай ментальнасці. Узбагачэнне вобразна-паэтычных магчымасцей беларускай прасодыі. Абвостранае адчуванне навізны ва ўспрыняцці свету. Асэнсаванне супярэчнасцей гістарычнага прагрэсу. Пошукі духоўнай апоры ў гісторыі старадаўніх цывілізацый. Жанрава-стылёвыя інавацыі (квантэмы, зномы, вершаказы, версэты) і іх творчыя трансфармацыі ў сучаснай паэзіі.

Эсэістыка А. Разанава (“Васілёк і жыта”, “Сёе-тое пра карані і пра ісціну”, “Нататкі на дубовых лістах”, “Медытацыі наўзбоч “Шляху — 360”).

Пераклады А. Разанава з балгарскай, славенскай, македонскай, сербахарвацкай, нямецкай, польскай, чэшскай, славацкай, латышскай, літоўскай, грузінскай і іншых моў свету. Паэтычнае пераўвасабленне тэкстаў старажытнай літаратуры (“Кніга ўзнаўленняў”, 2005). А. Разанаў як укладальнік некалькіх анталогій замежнай паэзіі.