Снежань.

Сіні лёд дрыжыць,

Белы конь бяжыць,

На санях Зіма

У кажусе ляжыць.

Студзень.

Яна едзе даль

На апошні баль,

I за гэта ей —

Ледзяны медаль.

Люты.

Ля новых варот

Робіць паварот,

Гэй, дарогу дай,

Расступіся, народ!

Гучаць бомы, ix гукі пераходзяць у бадзёрую мелодь "Мяцеліца". На верхняй пляцоўцы снежнай гары з'яўляецца тройка, запрэжаная ў caнi. 3 саней выходзяць сняжынкі-дзяўчынкі ў белых футрах. Яны выстройваюцца "калідорам" на схіле гары, трымаючы ў руках запаленыя бенгальскія aгнi. Скрозь дарогу агнёў i праходзіць Зіма — жанчына ў святочным белым футры i бліскучай кароне.

Узышоўшы на эстраду, Зіма падымае жазло. Гучаць урачыстыя фанфары, i ўгору ўздымаюцца aгнi салюта.

Зіма.

Шанаванне добрым людзям,

Хай вам радасці прыбудзе.

Хлопцы, дзеўкі, мамы, таты,

Запрашаю вас на свята!

Пра мяне ў вас, па праўдзе,

Часта йшла гаворка:

Што снег белы вочы крадзе,

Вабяць ноччу зоркі,

Ранак ясны i прыгожы,

Дымы з печы — свечы...

Эх, зiмa пацешыць можа

Сэрца чалавеча.

У яе так многа ў штаце

Мастакоў i ткалляў,

Што зімою — як на свяце,

Крочыш снежнай даллю.

Свята гэтага часцінка

Сёння паміж намі.

Дазваляю прычасціцца

Чаем i блінамі!

Гучыць вясёлая мелодыя. Сняжынкі частуюць гледачоў блінамі i чаем. Частуючы, яны прыгаворваюць:

—У нашага бліна дармавая цана!

—Чай чабаровы — будзеш здаровы!

—Колькі прымуць вашы шчочкі —

Самавары на дзве бочкі!

Зімa прадстаўляе гледачам зімовыя месяцы:

У маёй арцелi

Служаць тры брацельнікі:

Снежань-замятун,

Студзень-калатун

I Люты-лятун.

Не сядзяць на дачы,

Не ляжаць у пасцелі —

Дайце справаздачу,

Што зрабщь пacпeлi!