Пад уплывам інфляцыі, млн р.

Паказчыкі	Гіста-рычная ацэнка астаткаў на канец спра-ваздачнага перыяду	Астаткі на канец справаздачнага перыяду	Інфляцыйнае змяненне вартасці чыстых абаротных актываў
Матэры-яльныя абаротныя актывы па рыначных цэнах на пачатак перыяду	Фінансавыя актывы і аба-вязацельствы па пакупной здольнасці грошай на канец перыяду	Павелічэн-не вартасці матэрыяль-ных абарот-ных акты-ваў (гр. 2 - гр. 3)	Паніжэн-не вартасці фінансавых актываў і абавяза-цельстваў (гр. 4 - гр. 2)
1. Сыравіна, матэрыялы і іншыя аналагічныя актывы			х		х
2. Гатовая прадукцыя і тавары для рэалізацыі			х		х
3. Дэбіторская завінавача-насць		х		х
4. Разлікі з заснавальнікамі	¾	х	¾	х	¾
5. Грашовыя сродкі		х		х
6. Фінансавыя ўкладанні		х		х
7. Іншыя абаротныя актывы		х		х
8. Падрахунак абаротных актываў	2207	1138	2041	91	75
9. Доўгатэрміновыя абавязацельствы		х		х
10. Кароткатэрміновыя крэ-дыты і пазыкі		х		х
11. Крэдыторская запазыча-насць		х		х
12. Запазычанасць перад удзельнікамі (заснавальніка-мі)		х		х
13. Іншыя кароткатэрміно-выя абавязацельствы		х		х
14. Падрахунак абавяза-цельстваў	1522	х	1399	х	123
15. Велічыня чыстых абарот-ных актываў

 

рэальнай вартасці абавязацельстваў цягне за сабой павелічэнне вартасці чыстых актываў арганізацыі. Напрыклад рэальная вартасць крэдыторскай запазычанасці будзе складаць не 449 млн р., а ўсяго

 

448 ´ 0,92 = 412 млн р.

 

Першапачаткова інфляцыя цягне за сабой страты абаротнага капіталу, што ўжо затым стварае недахоп фінансавых рэсурсаў для ўзнаўлення асноўнага капіталу. Амартызацыя асноўных сродкаў таксама першапачаткова знаходзіцца ў складзе абаротных сродкаў і да яе выкарыстання па прызначэнні пад уплывам інфляцыі страчвае пэўную частку сваёй вартасці. Пры неабходнасці набыцця новых аб’ектаў асноўных сродкаў за кошт уласных рэсурсаў забіраецца патрэбная частка абаротнага капіталу, крыніцай стварэння якой з’яўляецца накопленая амартызацыя і прыбытак арганізацыі. Па гэтай прычыне разлічаны ў намінальных грашовых адзінках прыбытак неабходна адкарэкціраваць велічыню інфляцыйнага змянення вартасці чыстых абаротных актываў, не улічваючы пры гэтым вынікі пераацэнкі асноўных сродкаў, якія не аказваюць уплыў на велічыню прыбытку арганізацыі.

Карэкціроўка вартасці абаротных актываў і абавязацельстваў на велічыню холдынгавага прыбытку зроблена ў табліцы 5.2. Прырост вартасці матэрыяльных абаротных актываў азначае што на іх набыццё арганізацыя вымушана была затраціць на 91 млн р. больш грашовых сродкаў у параўнанні з тымі выдаткамі, якія яна мела б у выпадку, калі б захаваўся той узровень цэн, які быў у пачатку справаздачнага года. У сваю чаргу паніжэнне пакупной здольнасці фінансавых актываў сведчыць аб тым, што арганізацыя зможа набыць за іх менш каштоўнасцей на 75 млн р. Гэтыя дзве велічыні складаюць інфляцыйныя страты арганізацыі, якія паменшыць абясцэньванне пад уплывам інфляцыі крэдыторскай запазычанасці. У цэлым, як вынікае са зробленых разлікаў, у сувязі з інфляцыяй арганізацыя страціла

 

91 + 75 - 123 = 43 млн р.

 

абаротнага капіталу.

Згодна з палажэннямі канцэпцыі захавання фінансавага капіталу лічыцца, што ўласны капітал захоўваецца тады, калі яго велічыня к канцу справаздачнага перыяду, за вылікам сум унесеных акцыянерамі або выплачаных акцыянерам, раўняецца яго велічыні, зафіксаванай на пачатак гэтага справаздачнага перыяду. Паколькі ва ўмовах інфляцыі выкарыстанне метаду вымярэння ў намінальных грашовых адзінках скажае рэальную велічыню прыбытку і не дазваляе выявіць рэальную захаванасць капіталу замест яго можа выкарыстоўвацца метад вымярэння ў адзінках пастаяннай пакупной здольнасці грошай. Пры выкарыстанні гэтага метаду ў якасці прыбытку прызнаецца толькі тая частка прыросту актываў, якая перавышае прырост, атрыманы ў выніку павышэння ўзроўню цэн на дадзеныя актывы ў справаздачным перыядзе.

У статычным балансе эфектыўнасці ўкладання капіталу трэба паменшыць артыкул “Неразмеркаваны прыбытак” на вызначаную суму холдынгавага прыбытку і адлюстраваць яе на дадаткова ўведзеным артыкуле “Узнаўленне інфляцыйнага абясцэньвання абаротнага капіталу”. Наяўнасць такой інфармацыі акажа істотнае ўздзеянне на недапушчэнне нерацыянальнага выкарыстання прыбытку, паколькі кіраўніцтва арганізацыі будзе ведаць, колькі можна патраціць прыбытку, захаваўшы пры гэтым абаротны капітал на ўзроўні папярэдняга перыяду.

Намінальнае павелічэнне вартасці чыстых актываў, якое адпавядае інфляцыйнаму павышэнню цэн, разглядаецца ў якасці карэкціроўкі вартасці рэальнага капіталу. Гэта карэкціроўка лічыцца неад’емнай часткай уласнага капіталу, аднак не прызнаецца ў якасці прыбытку справаздачнага перыяду. У прыведзеным прыкладзе 43 млн р. арганізацыя вымушана накіраваць на папаўненне страчанага з-за інфляцыі абаротнага капіталу, таму неразмеркаваны чысты прыбытак складзе не 295 млн р., а толькі

 

295 - 43 = 252 млн р.

 

Паколькі для далейшага развіцця арганізацыі неабходна рэінвесціраваць 200 млн р. уласных фінансавых рэсурсаў, на выплату дывідэндаў можна накіраваць не 95 млн р., а толькі

 

252 - 200 = 52 млн р.

 

чыстага прыбытку.